Kakum nasjonalpark

The Canopy walk

Laurdag ettermiddag forlot vi Cape Coast til fordel for Kakum nasjonalpark. Nasjonalparken ligg ein time køyretur unna og er kanskje den mest turistifiserte staden eg har vore her i Ghana så langt. Det var fleire kvite enn mørkhuda menneske her, og det er uvanleg! Ghanesarar har eit eige namn på dei som er kvite i huden. Dei kallar oss «Obruni», som betyr menneske som kom sjøvegen. Når ein går rundt i gatene høyrer ein stadig vekk folk rope «Obruni» etter ein, og til tider kan det vere ganske slitsomt. I Kakum nasjonalpark var det derimot ingen som ropte dette, for fleirtalet var jo kvite turistar. Årsaken til at det var så mange turistar samla på ein stad er fordi nasjonalparken blant anna husar noko som kallast «the canopy walk». Det er ein opplevelsessti som består av små hengebruer som går mellom dei skyhøge trea i jungelen. Stien er på det meste 40 meter over bakken og herifrå har ein god utsikt både utover nasjonalparken og ned i jungelen.

hengebrua fører oss inn i jungelen

Eg var så heldig at eg fekk ein privat tur etter at dei hadde stengt parken for turistar. På den måten fekk eg nyte «the Canopy walk» i ro og mak utan nokon andre til stades, forutan guiden min. Han tok seg god tid til å fortelje om parken og dyra i den, men i løpet av turen var det berre nokre rotter og fuglar som viste seg for oss. Elefantane, apene og krokodillene som i følge han skulle halde til i parken, såg eg ikkje noko til. Heldigvis har eg fått oppleve alle desse dyreartane i sitt naturlege habitat tidlegare, så skuffelsen var ikkje stor. Eg fekk i staden teke mange fine bilete, og nokre av dei ser de her på bloggen.

nøgd jente som har heile parken for seg sjølv

Om kvelden tok eg, Thomas og Alexander atter ein gong på oss sekkane våre og gjekk inn i jungelen. Saman med oss gjekk ein guide, det er nemleg pålagt å ha guide når ein er i nasjonalparkane her i Ghana, i tillegg til 4 andre turistar. Det begynte å bli mørkt medan vi gjekk og stien vart meir og meir gjengrodd. Grunnen til at vi gjekk inn i jungelen medan dei fleste andre drog heim var at vi var så heldige at vi skulle overnatte i ei trehytte. Hytta var ikkje berre laga av tre, i tillegg var ho var bygd 30 meter over bakken i eit gedigent tre. På trass av ein stiv pris var det ei veldig spanande oppleving.

trehytta vi overnatta i - her var det om å gjere å ikkje gå på toalettet om natta

Etter å ha lagt frå oss tingene våre i hytta gjorde vi oss klar til å gå inn i jungelen for andre gong. Endeleg fekk eg bruk for hodelykta eg fekk låne av Påsan før eg drog frå Noreg, og eg kan skrive under på at den gjorde nytte for seg. Jungelen var bekmørk og himmelen mørk av skyer, så hodelyktene var det einaste lyset vi hadde. Når vi lyste inn i mørket kunne vi av og til sjå gjenskinnet av augene til ville dyr og insekter. På den måten var det lett å oppdage gigantiske edderkoppar, sommarfuglar og antiloper som betrakta oss medan vi gjekk gjennom buskaset. For det var verkeleg eit buskas av trær, røtter og blader vi måtte klatre over eller krype under for å komme oss fram. Guiden valgte med andre ord ikkje den lettaste vegen. Det var eigentleg ganske bra, for då fekk vi erfare korleis det verkeleg er å ta seg fram i jungelen. Medan vi gjekk der begynte vi ein etter ein å klø på ulike stader på kroppen og då vi lyste på kvarandre for å sjå kva det var, viste det seg at det var gigantiske mauraktige insekt. Alexander var så uheldig å få eit innsekt inn i øyre og han måtte på sjukehuset på mandag for å få det ut. Eg orker nesten ikkje tenke på kor ubehageleg det må vere å kjenne eit stort insekt krype rundt i øret.

det var godt å ha noko å halde seg fast i når hengebrua begynte å svaie

Turen i jugelen var veldig spanande, men eg er glad for at vi hadde ein som kjente vegane ut og inn. Ikkje berre fekk han oss trygt tilbake, men han visste også kor han skulle leite for å vise oss skorpionar og andre dyr. Då vi kom tilbake til trehytta var alle våte av svette. I jungelen er det så fuktig, at berre litt fysisk aktivitet gjer at ein svettar som i ei badstu. Kvelden vart avslutta med hyggelege historier inne i hytta, før eg sovna som ein stein til summing og andre lydar frå dyra i jungelen.

Eg håper de synes det var kjekt å følje med på reisen inn i jungelen. No er eg for lengst tilbake i Accra og held på å jobbe med marknaden som finn stad på laurdag. Det blir spanande å sjå resultatet! 

Eg ynskjer de alle ein riktig fin dag!